به نقل از «طرفداری»

آنالیز فنی بازی هلند - فرانسه؛ کومان کلید قفل خط هافبک خروس‌ها را پیدا نکرد!

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۸۷۷۸۴

فرانسه موفق شد با درخشش کیلیان ام باپه، هلند را شکست دهد تا صعود خود به یورو 2024 را قطعی کند

اختصاصی طرفداری | در دیداری که تمرکز دو تیم روی میانه زمین قرار داشت و از عناصر مختلف برای این امر استفاده می‌کردند، فرانسه با بریس کیلیان ام باپه، نتیجه را به سود خود به اتمام رساند تا با عملکردی قاطعانه، بلیت حضور در آلمان را به دست آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هلند نیز با یک بازی کمتر و 3 امتیاز اختلاف نسبت به یونان، خطر راه نیافتن به یورو را همانند سال 2016 احساس می‌کند و باید تمام 3 دیدار آینده خود را با برتری پشت سر بگذارد. نگاهی فنی داریم به این نبرد جذاب.

روش جالب دیدیه دشان برای بستن راه‌ بیلدآپ هلند از عقب زمین

فرانسه با استفاده از ترکیب 3-3-4، در دقایقی از بازی آن را به 1-3-2-4 و 1-5-4 خطی تبدیل می‌کرد. این مسئله باعث می‌شد استفاده از سه مهره بازیساز در عقب زمین و خط دفاعی هلند به طور کامل خنثی شود. راندل کولو موانی یک مهاجم آزاد بود که در تمام نقاط زمین دیده می‌‌‌شد تا با دوندگی بالای خود، زمان را برای تفکر هلندی‌ها به حداقل برساند. کیلیان ام باپه و کینگزلی کومان، بازیکنانی بودند که نقشی مهم داشتند و باید انتظار فرصتی مناسب را می‌کشیدند. دو هافبک کناری خروس‌ها هنگامی که حرکات مارتین درون را می‌دیدند که محل اتصال عقب زمین با بخش جلویی بود و وابسته به منطقه انتقال توپ، حرکت خود را آغاز می‌کردند. ام باپه در صحنه زیر توپ را در محدوده سمت چپ زمین فرانسه می‌بیند و بنابراین به سمت او حرکت می‌کند. همین اتفاق در سمت راست با کینگزلی کومان شکل می‌گرفت.

در نیمه دوم اما فرانسه تیم خود را بالا آورد تا پرس از جلو را امتحان کند. اینجا بود که ام باپه به خط میانی ملحق می‌شد و با کینگزلی کومان در یک راستا قرار می‌گرفت. اورلین شوامنی به صورت تک بازیکن جلوی خط دفاعی قرار داشت تا در مرکز، آنتوان گریزمان به همراه آدرین رابیو به راندل کولو موانی ملحق شوند. در مناطق کناری نیز گریزمان و رابیو حضور داشتند و به جای کولو موانی از وینگر آن منطقه برای امر پرسینگ کمک می‌گرفتند.

دامی برای فضاسازی، بهترین راه برای عبور از شلوغی بازیکنان هلند

پیش از هر چیز باید اشاره کرد حرکت دامی (Dummy) به عبور از توپی گفته می‌شود که به سمت بازیکن در حال حرکت است و با رها کردن بدون لمس آن، یار پشت سر صاحب توپ می‌شود. حرکت روملو لوکاکو برابر ژاپن در جام جهانی 2018 و گلزنی ناصر شادلی، یکی از بهترین نمونه‌های این حرکت به حساب می‌آید؛ اتفاقی که در دیدار شب گذشته بارها و بارها از سوی سفیدپوشان میدان دیده شد. در صحنه زیر ملاحظه می‌کنید که وقتی توپ در اختیار خط دفاعی فرانسه است، آنتوان گریزمان همچون مارتین درون به عقب می‌آید ولی با این تفاوت که گریزمان قصدی برای دریافت توپ ندارد و با پرش از روی توپ، سه بازیکن که به سمت او حرکت می‌کنند را از جریان بازی حذف می‌کند تا جاناتان کلاوس و کینگزلی کومان به سمت توپ حرکت کنند اما به این توپ نمی‌رسند و توپ به بیرون می‌رود.

در صحنه‌ای دیگر، لوکاس هرناندز که آزادی عملی را به دلیل چندپسته بودن خود در خط دفاع دارد، به جلو حرکت می‌کند و به نوعی به مرکز زمین ملحق می‌شود. کیلیان امباپه که در راستایی حرکت هرناندز قرار دارد، به جلو می‌رود تا لوتشارتل خیرترویدا را نیز با خود به جلو بیاورد. کولو موانی نیز استارت خود را از پشت سر ام باپه آغاز می‌کند تا با پاسی مستقیم از سوی مدافع وسط تیم خود صاحب توپ شود اما ویرجیل فن دایک هوشیار است و هرناندز نیز به حرکت پابه‌توپ خود ادامه می‌دهد و در نهایت نیز هماهنگ نبودن او با برادرش، تئو هرناندز، منجر به بیرون رفتن توپ می‌شود.

تیجانی ریندرس؛ مهره‌ای مهم در خط حمله هلند

هافبک 24 ساله میلان که پیش‌تر برای آلکمار بازی می‌کرد، نقشی مهم و اساسی برای خلق موقعیت هلندی‌ها داشت. هنگامی که لاله‌های نارنجی بازی خود را به کناره‌ها می‌بردند، بسیار موفق ظاهر می‌شدند. در این سبک موقعیت‌ها ریندرس خود را به محدوده موردنظر نزدیک می‌کرد تا تیم را از فشار فرانسه خارج کند و با پاس‌هایی تک‌ضرب، موقعیت به وجود بیاورد. به دلیل تمرکز بالای هلند در میانه زمین، وینگ‌بک‌های تیم یعنی دنزل دومفریز و کیلیندشی هارتمن بسیار تنها و دست بسته بودند و به همین دلیل ریندرس حضور به موقع و مهمی را در این لحظات داشت. حرکت او و پاس تک‌ضرب این بازیکن برای بازیکن نیمه آبی شهر میلان منجر به ورود تیم نارنجی‌پوش به محوطه جریمه می‌شود. دومفریز پاس کات‌بکی را به فیرمان می‌دهد اما توپ با اختلاف از بالای دروازه به بیرون می‌رود.

پس از عبور از پرس تیم فرانسه، بازیکنان هلند به پاس‌های بلند روی می‌آوردند و باز هم حرکت ریندرس به چشم می‌آمد. وخهورست در سمت چپ حمله قرار داشت و دومفریز که این روزها در امور تهاجمی اینترمیلان نقشی مهم دارد، به عنوان وینگر راست انجام وظیفه می‌کند. در نهایت نیز ریندرس در مرکز خط حمله قرار می‌گرفت تا نقش یک شماره 9 کاذب را بازی کند. فرار او در میان مدافعان فرانسه باعث می‌شد تا فضایی ایده‌آل در اختیار هافبک 24 ساله قرار بگیرد اما پاس‌های آخر در حملات شاگردان رونالد کومان، تمام زحمات تیم را از بین می‌برد.

تمرکز بی‌حد و اندازه رونالد کومان بر مرکز زمین!

در سیستم خطی تیم ملی هلند، ووت وخهورست حکم تک‌مهاجم را برای این تیم داشت اما او به دلیل دوندگی بالای خود وظایفی را به عهده می‌گیرد، که دقیقاً همانند آن را در منچستریونایتد و زیرنظر اریک تن‌هاخ به دوش می‌کشید. این بازیکن نباید در هنگام صاحب توپ شدن تیم ملی فرانسه، فاصله‌ای با خط هافبک داشته باشد و هر سه پست دفاع، هافبک و حمله بسیار نزدیک به هم بازی می‌کردند. در هنگام تغییر مالکیت نیز وخهورست باید فوراً سر جای خود حاضر می‌شد. این مهاجم بلندقامت هنگام درگیری با خط هافبک حریف، سخت و جنگنده بازی می‌کرد و در صحنه زیر نیز ملاحظه می‌کنید که وخهورست بر سر توپ با اورلین شوامنی یک تنه می‌جنگد اما حرکت تماشایی شماره 18 رئال مادرید، توپ را تحت مالکیت خروس‌ها نگه می‌دارد.

وظایف در مرکز زمین تنها به وخهورست برنمی‌گشت. ژاوی سیمونز دیگر بازیکنی بود که خلاف نقشش در لایپزیش به عنوان وینگر، در مرکز زمین و پست شماره 10 ایفای نقش می‌کرد. این بازیکن که به صورت قرضی از پاری سن ژرمن در لیگ آلمان حاضر شده است، پس از پرس سنگین فرانسه در دایره مرکزی زمین حاضر می‌شد تا در صورت نیاز به عقب برود و به مارتین درون کمک کند.

او پس از اینکه فضا را برای پاس بلند مهیا می‌دید، سریع حرکت عمقی خود را شکل می‌داد اما باز هم در راستای دروازه بازی می‌کرد و هارتمن به تنهایی در سمت چپ قرار می‌گرفت. تیجانی ریندرس نیز با فاصله‌ای زیاد نسبت به جرمی فریمپونگ حرکت می‌کرد تا این وینگ‌بک نیز پس از حضور در زمین به جای دنزل دومفریز، به صورت تک‌نفره در کناره‌ها کار خود را پیش ببرد.

لاله‌های نارنجی در نهایت چگونه به گل رسیدند؟

با حضور استیون برخواین به جای ژاوی سیمونز، در سمت چپ حضور یک حامی در کنار کیلیندشی هارتمن احساس شد. پس از حضور برخواین، به نوعی سیستم هلند به 0-6-1-3 تغییر کرد و آن‌ها بدون مهاجم مرکزی بازی کردند. دونیل مالن نزدیک به فریمپونگ بازی می‌کرد و در تصویر زیر فضای خالی ایجاد شده برای تیجانی ریندرس را ملاحظه می‌کنید. حتی در صورت نفوذ نکردن هارتمن، هلند یک فضای عالی را برای دیگر بازیکن خود در اختیار داشت. بی‌شک اگر این سیستم زودتر ایجاد می‌شد، هلند می‌توانست به حملات بیشتری نیز دست پیدا کند.

نتیجه گیری

این دیدار یک جنگ خط هافبک تمام عیار بود و بخش عمده‌ای از برنامه‌های دو تیم نیز به همین موضوع برمی‌گشت. به نوعی علت پیروزی فرانسه به تمرکز همزمان به خط هافبک و البته بخش کناری تیم مربوط می‌شد. هلند اما تمام بازی خود را در مرکز زمین می‌دید و به همین دلیل دست‌وپای شاگردان رونالد کومان بسته بود و آن‌ها نمی‌توانستند که آنطور که باید حملات خود را شکل دهند. هلند واقعی پس از حضور برخواین و تمایل حملات هلند از کناره‌ها دیده شد.

اخبار داغ ????????????????????????

گل دیدنی کریستین پولیشیچ به آلمان (آمریکا 1-0 آلمان) ژاوی از پیوستن جیدون سانچو به بارسلونا استقبال می کند پردرآمدترین فوتبالیست های جهان در سال 2023 چه کسانی اند؟ گل محمدی: قراردادی با پرسپولیس ندارم / تصمیمم به جلسه فردا بستگی دارد اتفاق تاریخی در تیم ملی فوتبال؛ 11 بازیکن از 15 بازیکن تیم ملی بالاتر از 30 سال

منبع: طرفداری

کلیدواژه: کینگزلی کومان کولو موانی کیلیان ام مرکز زمین خط هافبک ام باپه سمت چپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۸۷۷۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دُم خروس بیرون زد!

«مجلس نمایندگان آمریکا به تازگی لایحه اعطای کمک‌های مالی و نظامی از سوی آمریکا به رژیم اشغالگر قدس به ارزش ۲۶ میلیارد دلار را تصویب کرده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد صهیونیست‌ها در رابطه با اقدامات و کنش‌های تروریستی و غیرقانونی خود، یک چک سفید امضای تمام عیار را از دولت آمریکا و سازوکاهای حکمرانی آن دریافت کرده‌اند.»

به گزارش ایسنا، الف نوشت: دولت آمریکا از همان نخستین ساعات آغاز جنگ غزه، حمایت های سنگین تسلیحاتی و مادی را از رژیم اشغالگر قدس انجام داد و عملا به اذعان بسیاری از منابع آگاه و تحلیلگران، مدیریت و مهندسی بسیاری از روندهای میدانی را علیه ملت و مقاومت فلسطین برعهده گرفت. اقدامی که تاکنون که بیش از ۶ ماه از آغاز جنگ غزه می گذرد، موجب کشته، مجروح و مفقود شدنِ بیش از ۱۰۰ هزار فلسطینی ساکن در نوار غزه شده است. 

در این راستا، دولت آمریکا که همواره خود را به مثابه یکی از مدعیان اصلی حقوق بشر و اصول متعالی انسانی در جهان معرفی کرده و می کند، با یک بحران جدی رو به رو شده و سیلی از انتقادات از آن به دلیل همدستی این کشور با جنایات رژیم اشغالگر قدس علیه مردم بیگناه غزه مطرح شده و می شود. دامنه این فشارها و انتقادات حتی به داخل خاک آمریکا و دیگر پایتخت های مهم غربی نیز رسیده است. به نحوی که تاکنون بیش از ۸۰۰ نهاد حکمرانی شهری در آمریکا از جمله شورای شهر شیکاگو، به صراحت جنگ غزه و همدستی دولت آمریکا با این رویداد را محکوم کرده اند. 

با این حال، دولت بایدن همزمان با تشدید انتقادات داخلی و بین المللی از نقش این کشور(آمریکا) در جریان جنگ غزه، تا حدی تغییر رویه داده و سعی کرده در ظاهر از اراده خود جهت خاتمه یافتن جنگ مذکور و تحت فشار گذاشتن اشغالگران صهیونیست برای عقب نشینی از نوار غزه سخن بگوید. در این رابطه، شمار قابل توجهی از اعضای تیم امنیت ملی و سیاست خارجی دولت بایدن نیز به صراحت تاکید کرده اند که دولت آمریکا قویا مخالف با حمه رژیم صهیونیستی به شهر راهبردی رفح در جنوب نوار غزه است. 

شهری که بیش از ۵ برابر ظرفیت و جمعیت خود میزبان آوارگان و پناهجویان فلسطینی است و حمله به آن می‌تواند کشتار و فاجعه انسانی بی سابقه ای را سبب شود. با این همه، علی رغم تمامی این قبیل ژست های ظاهری دولت آمریکا، به تازگی وقوع یک رویداد معنادار، نشانه های معناداری را از نفاق و دورویی کاخ سفید و جریان حکمرانی در آمریکا پیش چشم جهانیان قرار داده است. در این راستا، مجلس نمایندگان آمریکا به تازگی لایحه اعطای کمک های مالی و نظامی از سوی آمریکا به رژیم اشغالگر قدس به ارزش ۲۶ میلیارد دلار را تصویب کرده است. 

البته که زمزمه هایی مبنی بر امضای یک قرارداد تسلیحاتی جداگانه با تل آویو نیز به گوش می رسد که در قالب آن دولت آمریکا شمار قابل توجهی بمب و خمپاره و دیگر تسلیحات را در اختیار صهیونیست ها قرار خواهد داد. از این رو، جدای از آشکار شدن بیش از پیش تفاوت میان مواضع اعلامی و رویه های اِعمالی دولت آمریکا در رابطه با جنگ غزه و تدام یافتن رویه های غیرانسانی واشینگتن در این رابطه، اینطور به نظر می رسد که این رویداد حداقل حامل ۲ پیام دیگر هم است. 

اولا، اقدام اخیر مجلس نمایندگان آمریکا در تصویب لایحه اعطای کمک ۲۶ میلیارد دلاری مالی و تسلیحاتی به رژیم اشغالگر قدس، که با رای بالای نمایندگان دموکرات و جمهوریخواه آمریکایی محقق شده، بار دیگر این نکته را آشکار می سازد که اساسا صهیونیست ها در رابطه با اقدامات و کنش های تروریستی و غیرقانونی خود، یک چک سفید امضای تمام عیار را از دولت آمریکا و سازوکاهای حکمرانی آن دریافت کرده اند و این رژیم را باید نقطه اوجِ استانداردهای دوگانه دولت آمریکا در نگاه به مسائل و معادلات بین المللی دانست. 

از این رو، میان دموکرات ها و جمهوریخواهان در حمایت از تروریسم و جنایات صهیونیست ها هیچ تفاوتی وجود ندارد. 

دوم اینکه به نظر می رسد که تخصیص بسته کمک مالی-تسلیحاتی مذکور از سوی مجلس نمایندگان آمریکا برای اسرائیل آن هم در شرایطی که گمانه زنی های مختلفی در مورد قریب الوقوع بودنِ حمله رژیم اشغالگر قدس به شهر رفح مطرح می شود، گواهی روشن از نوعی چراغ سبز دولت آمریکا به انجام جنایتی تازه از سوی تل آویو علیه ملت و مقاومت فلسطین است. 

جنایتی که واشنگتن سعی دارد در ظاهر از همدستی با اسرائیل در رابطه با آن کناره گیری کند با این حال، واقعیت این است که در این رابطه نیز اصلی ترین همدست صهیونیست ها، دولت آمریکا است. 

انتهای پیام